We zeggen vaak dat het verleden achter ons ligt, maar ons lichaam denkt daar soms anders over. In deze blog wil ik je meenemen in wat ik bedoel met “je lichaam onthoudt alles”. Niet alleen mentaal, maar letterlijk: in je spieren, je houding, je ademhaling en zelfs je maag.
Iedereen heeft een verleden en iedereen draagt een bepaalde bagage. Ieders last is groot genoeg om het maar net te kunnen dragen. Wat voor jou niets betekent, kan voor een ander juist enorm veel spanning of angst oproepen. En precies daar, in die kleine nuances, gaat het vaak mis in onze communicatie. We reageren op elkaar terwijl we geen idee hebben welke ervaringen er op de achtergrond meespelen.
De verhitte discussies, de onverwachte emoties, de momenten waarop je je niet gehoord of begrepen voelt — dat zit zelden in het gesprek zelf. Het zit in de onderlaag. In iets dat eerder is gebeurd. In een moment waarop je toen ook al niet gezien werd. De emotie was dus al verankerd in je lijf voordat er überhaupt één woord was uitgesproken.
Dat is ook de reden waarom ik leef volgens één van de belangrijkste regels die ik ooit heb geleerd: “Eerst begrijpen voordat je begrepen wilt worden.” Die wijsheid komt uit The 7 Habits of Highly Effective People van Stephen R. Covey, en blijft voor mij een leidraad in hoe ik naar mensen kijk en met mensen praat. Hoe meer ik dat toepas, hoe meer ik merk dat het lichaam rustiger wordt.
Want ons lichaam slaat alles op. In de hersenen als referentiekader, in het lijf als houding of als last. Wanneer er zich een nieuwe situatie aandient, hoort je brein eigenlijk te redeneren vanuit de neocortex. Maar vaak gaan we direct via de amygdala: de alarmcentrale. Je lichaam scant razendsnel eerdere ervaringen, zoekt wat erop lijkt en reageert vervolgens met spanning, actie of angst. Niet omdat je zwak bent, maar omdat je lichaam je probeert te beschermen.
Sommige dingen gebeuren zelfs helemaal onbewust. Denk aan de energie tussen twee mensen. Een blik, een toon, lichaamstaal die niet klopt met wat er gezegd wordt. Je lichaam leest dat allemaal en slaat het op. Ook die interacties vormen kleine druppels die ergens in je systeem blijven hangen.
Hoe dat eruitziet verschilt per persoon. Spierspanning die zich op één plek ophoopt. Een houding die je jarenlang hebt aangenomen zonder dat je het doorhad. Voor mij is dat mijn linkerschouder. Die trek ik omhoog bij spanning. Het zit zo diep ingeslepen dat het mijn natuurlijke houding werd. In mijn zwaarste periode zat ik regelmatig bij de fysiotherapeut. Steeds dezelfde klacht, steeds op dezelfde plek. Meer bewegen hielp niet. Beter eten ook niet. Ik wist simpelweg niet hoe ik moest communiceren met mijn lichaam.
Totdat ik begon te zien dat het signaal zelf niet het probleem was. De overbelasting was een seintje. Een soort fluistering van mijn lichaam: “He Do, check even bij mij, want ik wil je iets vertellen.” Op die manier werd het niet alleen vervelend, maar ook waardevol. Een winst-signaal in plaats van een zorg-signaal.
Hetzelfde gebeurde met mijn maagzuur. Natuurlijk kwam een deel daarvan door voeding. Maar vaak zat er ook letterlijk iets dat ik niet kon verteren. Een gebeurtenis. Een spanning. Een last. Het totaalplaatje dus — nooit één ding, altijd een combinatie.
En dat brengt me terug bij de kern: je lichaam onthoudt alles. Het zit in je motoriek, je gewoontes, je houding en je spieren. Dit is hoe ik het voor mezelf verwoord, en ik weet zeker dat het jou kan helpen om anders naar je eigen signalen te kijken.
Iedereen is uniek, en hoe jij reageert is een samenspel van alles wat je hebt meegemaakt — bewust en onbewust. Als je merkt dat je lichaam vaker iets vasthoudt dan je hoofd begrijpt, dan ben je van harte welkom bij Espresso Your Soul om in een verdiepend gesprek samen naar jouw stresspatronen te kijken. Zodat jij weer ademruimte ervaart.
Tot in de volgende blog — en onthoud: je lichaam liegt nooit.
