Hoe we onszelf kleiner praten
De woorden en voorbeelden in dit artikel zijn niet bedoeld als aanval of oordeel. Ze dienen om iets zichtbaar te maken wat we allemaal doen — vaak onbewust. Voel je iets van weerstand of emotie opkomen? Weet dan: dat zegt misschien meer over waar jij nu zit, dan over dit artikel. En da’s helemaal oké.
“Ik ben nou eenmaal een perfectionist.”
“Ik kan dat soort dingen gewoon niet.”
“Ik ben te druk / te gevoelig / te chaotisch / te laat begonnen…”
Op het werk hoor je het ook:
“Ik ben niet goed met cijfers.”
“Ik ben gewoon geen leiderstype.”
“Ik ben niet zo strategisch als de rest.”
We zeggen het vaker dan we doorhebben.
Zinnen die als feit klinken,
maar eigenlijk gevoelens verhullen.
Zonder dat je het merkt, geef je je lijf, je brein en je leven telkens dezelfde boodschap:
“Dit is wie ik ben.”
Maar wat als dat simpelweg niet waar is?
Woorden blijven hangen
Woorden zijn geen losse flodders.
Ze zítten in je lijf.
Ze kleuren je energie, je houding, je keuzes.
“Wat je zegt, voelt je lichaam. En geloven je hersenen. Onderschat dat niet.”
Ik leerde dit jaren geleden al uit het boek Awaken the Giant Within van Tony Robbins.
Hij schrijft daarin over de kracht van woorden en hoe ze je emotionele staat direct beïnvloeden.
Niet als theorie, maar als iets wat je dagelijks voelt.
Sindsdien ben ik kritisch gaan kijken naar hoe ik spreek —
tegen anderen, maar vooral tegen mezelf.
Ik ben beperkende, negatieve of zware woorden gaan vervangen.
Niet door loze positiviteit,
maar door taal die ruimte gaf in plaats van blokkade.
Woorden die ik kón voelen in mijn lijf — zonder mezelf tekort te doen.
En ik merkte iets bijzonders:
mijn energie begon te veranderen.
Rustiger. Zachter. Helderder.
Je lijf luistert mee
Uit het boek Emotional Intelligence van Daniel Goleman leerde ik later waarom dat werkt.
Er staat een fascinerend stuk in over hoe ons brein taal en emotie verwerkt.
🧠 Negatieve woorden worden eerst verwerkt in de rechterhersenhelft (waar emoties worden gevoeld).
Pas daarna worden ze doorgestuurd naar de linkerhersenhelft (waar spraak plaatsvindt).
Dat betekent dat je lichaam het effect van woorden al voelt vóórdat je ze uitspreekt.
Neurowetenschapper Richard Davidson liet zelfs zien dat mensen die kalm lijken te blijven bij negatieve woorden, soms eigenlijk informatie onderdrukken in hun brein. Ze zijn niet altijd écht in balans — hun systeem heeft simpelweg geleerd om de lading af te remmen. Soms functioneel, maar ook met een prijs: verlies van zelfbewustzijn.
Dus: je woorden zijn niet neutraal.
Ze sturen je systeem — op gevoelsniveau.
(Bron: Daniel Goleman, Emotional Intelligence, p. 68–69 & Tony Robbins, Awaken the Giant Within)
Kleine taal, groot verschil
“Ik ben nou eenmaal zo.”
Of:
“Ik ben iemand die wil leren begrijpen waar dit vandaan komt.”
“Ik stel altijd uit.”
Of:
“Ik ben op zoek naar veiligheid vóór ik durf te bewegen.”
Dat ene verschil in taal
maakt het verschil tussen vastzitten en verzachten.
(Dit zijn slechts voorbeelden en niet bedoeld als persoonlijke aanval. Voel je een emotionele reactie? Sta er dan nieuwsgierig bij stil. Misschien raakt het iets wat gezien wil worden.)
Begin met mildere woorden
Nieuwe woorden leiden tot nieuwe gevoelens.
Nieuwe gevoelens leiden tot nieuwe keuzes.
En die keuzes? Die vormen je leven.
Wat je zegt, word je.
Dus praat niet tegen jezelf alsof je je verleden bént.
Spreek tegen jezelf zoals je je toekomst wilt dragen.
Een uitnodiging tot reflectie
Merk je dat jouw woorden soms zwaarder klinken dan nodig?Of dat je lijf moe wordt van hoe je tegen jezelf spreekt?Bij Espresso Your Soul onderzoeken we niet alleen je gedrag —maar ook het verhaal dat je jezelf vertelt.
